Φίλε μου 17:58 μου ρθε κατακέφαλα μια ανάγκη! Τόσο έντονη όσο λίγες. Θέλεις που άλλαξε και η ώρα, που η σκοτεινιά θα έρχεται και πάλι πιο νωρίς; Θέλεις που προσγειώθηκα απότομα; Θέλεις που έφυγες για το 18 ΩΡΕΣ μακρια νησί σου πάλι και εσύ ξανθιά μου ανάγκη; Είναι όλα αυτά λοιπόν είναι και η Θεά Μποφίλιου με τα ισοπεδωτικά τραγούδια της και τις ακόμα πιο μελαγχολικές ερμηνειες της. Η ανάγκη που πετάχτηκε άξαφνα με δυναμική πυροβόλου είναι η ανάγκη της φυγής. Της φυγής απο κάθετι που με φυλακίζει που μας φυλακίζει όλους εμάς τους υπερβολικά ιδεαλιστές. Είναι κάτι στιγμές που πάω λίγο πιο πίσω να δω τη ζωή μου σα θεατής. Κοιτώ τις επιλογές τις αποφάσεις της ζωής μου και απορώ κάποιες στιγμές. Μπορεί το όνειρο να ζήσει μέσα στη φυλακή μιας ασπρόμαυρης σχέσης; Όχι φίλε μου απλώς συντηρείται. Και όχι δε το θέλω αυτό, κατηγορηματικά όχι. Πέφτω πατώματα φτάνω στον πάτο και τα όνειρα μου δεν το αξίζουν αυτό. Και όχι μόνο τα δικά μου αλλά και τα δικά σου, κανενός. Όνειρα αληθινά, αισθήματα ουσιαστικά, σκέψεις αγνές ειλικρινείς αναζητούν και αξίζουν κάτι άλλο. Μα αν το σκεφτείς λίγο πιο ''αντικειμενικά'' οι άνθρωποι, αυτοί οι καθημερινοί, οι τυπικοί, οι κοινοί δεν έμαθαν φίλε μου ποτέ τι είναι όλα αυτά που εσύ θα σκότωνες για να τα προφυλάξεις. Ακούν μέσα απο τραγούδια που έφτιαξαν άνθρωποι πονεμένοι, άνθρωποι που αγαπούν την ομορφιά -όχι, όχι αυτήν την κοινότυπη- και απεικονίζουν όλο αυτο το μεγαλείο σε πρόσωπα - ''έρωτες'' που δεν είναι τίποτα παρά ψευτοέρωτες της δεκάρας.
Και εσένα που η καρδούλα σου το λέει χρόνια τώρα θυσιάζεσαι στο βωμό ενός ονείρου που ίσως ποτέ & κανείς δε θα συναισθανθεί. Μα η αλήθεια είναι μια. Ποτέ δε σε ένοιαξε τούτη εδώ η αλήθεια. Γιατί εσύ είδες την αλήθεια που βρίσκεται μέσα σου και αυτό σου φτάνει, σου είναι αρκετό. Και εγω μαζί σου είμαι. Αυτό εδώ το άρθρο το ξεκίνησα το απόγευμα και το συνεχίζω απο αυτή εδω τη γραμμή τη νύχτα λίγες ωρες μπορούν να αλλάξουν τόσα πολλά. Συνέχισε για όσο τον αγώνα σου εσύ που έμαθες τι αξίζει πια, θα νικήσεις τον εχθρό της ψευτιάς. Δε ξέρω αν θα σου αρκεί. Εμένα τελικά όχι.Να φύγω θέλω μάγκα μου απο σένα που ζείς στο ψέμμα απο εσένα που το έκανες ζωή σου απο σένα που δεν είδες την αλήθεια τη στιγμή εκείνη που στη φανέρωσαν. Είσαι εσύ ο ηττημένος θα το δείς. Γιατί είχες την ευκαιρία και την πέταξες μακριά. Δε θα μάθεις ποτέ το έγκλημα που έκανες στο ίδιο σου το είναι.
Με φυλακίζεις εσύ, εγώ. Με φυλάκισες εσύ και η αμφισβήτησή σου για τη μόνη αλήθεια μου. Φυγή απο μενα λοιπόν. Απο το εγώ που διαμορφώθηκε πίστεψε με με πολύ κόπο. Γιατί εσύ που το όρισες σε μια στιγμή -για μια ζωη το αμφισβήτησες, το πρόδωσες. Φεύγω λοιπόν απο την όμορφη μέχρι τώρα φυλακή λύκε έρωτα. Ταξίδι για έναν έρωτα με λιγότερες απαιτήσεις, πιο λίγο συναίσθημα, για έναν έρωτα που σε θέλει εκεί δίπλα του για να τονωθεί το τόσο δα μικρό εγώ του? Όχι μάτια μου αυτό είναι η αλήθεια ανθρώπων φθαρμένων που έχουν άγνοια ενός έρωτα που ήρθε απο μακριά, ενός έρωτα με το μανδύα της ζωής και της ευτυχίας αυτού που σε κάνει άνθρωπο. Κράτα εσύ το μεγάλο ψέμμα σου για να έχεις παρέα στις μικρές σου στιγμές και ας μείνω με τη μικρή μου αλήθεια για να έχω παρέα στα μεγάλα μου τα όνειρα. Την καληνύχτα μου
Α.
Και εσένα που η καρδούλα σου το λέει χρόνια τώρα θυσιάζεσαι στο βωμό ενός ονείρου που ίσως ποτέ & κανείς δε θα συναισθανθεί. Μα η αλήθεια είναι μια. Ποτέ δε σε ένοιαξε τούτη εδώ η αλήθεια. Γιατί εσύ είδες την αλήθεια που βρίσκεται μέσα σου και αυτό σου φτάνει, σου είναι αρκετό. Και εγω μαζί σου είμαι. Αυτό εδώ το άρθρο το ξεκίνησα το απόγευμα και το συνεχίζω απο αυτή εδω τη γραμμή τη νύχτα λίγες ωρες μπορούν να αλλάξουν τόσα πολλά. Συνέχισε για όσο τον αγώνα σου εσύ που έμαθες τι αξίζει πια, θα νικήσεις τον εχθρό της ψευτιάς. Δε ξέρω αν θα σου αρκεί. Εμένα τελικά όχι.Να φύγω θέλω μάγκα μου απο σένα που ζείς στο ψέμμα απο εσένα που το έκανες ζωή σου απο σένα που δεν είδες την αλήθεια τη στιγμή εκείνη που στη φανέρωσαν. Είσαι εσύ ο ηττημένος θα το δείς. Γιατί είχες την ευκαιρία και την πέταξες μακριά. Δε θα μάθεις ποτέ το έγκλημα που έκανες στο ίδιο σου το είναι.
Με φυλακίζεις εσύ, εγώ. Με φυλάκισες εσύ και η αμφισβήτησή σου για τη μόνη αλήθεια μου. Φυγή απο μενα λοιπόν. Απο το εγώ που διαμορφώθηκε πίστεψε με με πολύ κόπο. Γιατί εσύ που το όρισες σε μια στιγμή -για μια ζωη το αμφισβήτησες, το πρόδωσες. Φεύγω λοιπόν απο την όμορφη μέχρι τώρα φυλακή λύκε έρωτα. Ταξίδι για έναν έρωτα με λιγότερες απαιτήσεις, πιο λίγο συναίσθημα, για έναν έρωτα που σε θέλει εκεί δίπλα του για να τονωθεί το τόσο δα μικρό εγώ του? Όχι μάτια μου αυτό είναι η αλήθεια ανθρώπων φθαρμένων που έχουν άγνοια ενός έρωτα που ήρθε απο μακριά, ενός έρωτα με το μανδύα της ζωής και της ευτυχίας αυτού που σε κάνει άνθρωπο. Κράτα εσύ το μεγάλο ψέμμα σου για να έχεις παρέα στις μικρές σου στιγμές και ας μείνω με τη μικρή μου αλήθεια για να έχω παρέα στα μεγάλα μου τα όνειρα. Την καληνύχτα μου
Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου