Έχω άνθρωπο δικό μου φύλακα & άγγελό μου.Έχω άνθρωπο τόσο δίπλα και μακριά μου έναν άνθρωπο δικό μου.. Απο κείνους που ποτέ δε θα χάσεις, που θα είναι πάντα εκεί στο πλάι σου που και αν ακόμα μια μέρα τον βαρεθείς δε θα φύγει που και αν ακόμα τον διώξεις δε θα φύγει. Γιατί ξέρει πως είναι πια αναπόσπαστο μέρος όχι της ζωής αλλά της ψυχής σου. Που σε ξέρει πια όσο δεν έμαθες εσύ ποτέ τον εαυτό σου.
Έναν φίλο,έναν αδελφό. Που πίστεψε με αμφιβάλλω αν όλος ο κόσμος θα έχει στη ζωή του. Όχι, όχι δε θα έχει. Έναν σαν και εσένα δε θα έχει. Μια σαν και εσένα δε θα έχει ποτε.
Εσυ που είσαι άνθρωπος
Εσύ που αγαπάς τον άνθρωπο
Που αγαπάς τη ζωή
Που κυνηγάς
Που κυνηγάς τα όνειρα σου
Που κυνηγάς τα δικά μου τα όνειρα
Που είδες την αλήθεια και ναι ίσως φοβήθηκες μα την αγάπησες με τα όποια ψεγάδια της
Άφησες πίσω τα φαντάσματα
Ξέρεις να χαμογέλας, να σκορπάς ζωή, να χάνεις δάκρυα
Να χάνεις
Να επιμένεις
Ένας φίλος προσωπικός, που ήρθε για να μείνει, έναν καλλιτέχνη στην ζωή μου, έναν που ζεί στο όνειρο που με πήρε μαζί του, που ταξιδέψαμε μαζί σε απόμερες σκέψεις και αισθήματα, πολύ εσωτερικά. Ένας φίλος που είδε ο,τι έντεχνα χρόνια κρύβω. Όχι γιατί έχει το χάρισμα μα γιατί αγάπησε. Πάλεψε και με είδε να παλεύω. Ψιθύρισε με κραυγές ξένους τόπους, απόκρυφους, τόπους που αγνοούσα. Μα τους αντίκρυσα μέσα απο εσένα, ταξίδεψα σε αυτούς και αφέθηκα όπως μου έμαθες πάντα να κάνω. Ένας άνθρωπος που με έμαθε αγάπη αδερφική τι θα πει. Στην ουσία της & απο επιλογή. Όχι τυχαία, ποτέ τυχαία.
Τις σκοτεινές, ανελέητες μέρες που η πίστη χάθηκε ήσουν εκεί, δίπλα μου, ανάμεσα σε εμένα και στον πόνο της απουσίας για να μου θυμίσεις ο,τι με κόπο απέκτησα. Ανάμεσα σε μένα και στην ακατάπαυστη οδύνη, τη φύσει μελαγχολία, την επιταγή της απόλυτης φυγής απο το είναι το πολύ εσωτερικό που ασυνείδητα ή μη πολέμησες για να αγγίξεις με τα μάτια της ψυχής σου. Και το άγγιξες ή καλύτερα το κατέκτησες σε μια στιγμή για μια ζωή.
Η σκέψη μου μαζί σου ποδήλατο
Η ψυχή μου μαζί σου ποιήμα ερωτικά αναγκαίο
Η ζωή μου μαζί σου ζωγραφιά ενός γνήσιου μποεμ καλλιτέχνη
Για την απο καρδιάς αδερφή μου
Α.
Έναν φίλο,έναν αδελφό. Που πίστεψε με αμφιβάλλω αν όλος ο κόσμος θα έχει στη ζωή του. Όχι, όχι δε θα έχει. Έναν σαν και εσένα δε θα έχει. Μια σαν και εσένα δε θα έχει ποτε.
Εσυ που είσαι άνθρωπος
Εσύ που αγαπάς τον άνθρωπο
Που αγαπάς τη ζωή
Που κυνηγάς
Που κυνηγάς τα όνειρα σου
Που κυνηγάς τα δικά μου τα όνειρα
Που είδες την αλήθεια και ναι ίσως φοβήθηκες μα την αγάπησες με τα όποια ψεγάδια της
Άφησες πίσω τα φαντάσματα
Ξέρεις να χαμογέλας, να σκορπάς ζωή, να χάνεις δάκρυα
Να χάνεις
Να επιμένεις
Ένας φίλος προσωπικός, που ήρθε για να μείνει, έναν καλλιτέχνη στην ζωή μου, έναν που ζεί στο όνειρο που με πήρε μαζί του, που ταξιδέψαμε μαζί σε απόμερες σκέψεις και αισθήματα, πολύ εσωτερικά. Ένας φίλος που είδε ο,τι έντεχνα χρόνια κρύβω. Όχι γιατί έχει το χάρισμα μα γιατί αγάπησε. Πάλεψε και με είδε να παλεύω. Ψιθύρισε με κραυγές ξένους τόπους, απόκρυφους, τόπους που αγνοούσα. Μα τους αντίκρυσα μέσα απο εσένα, ταξίδεψα σε αυτούς και αφέθηκα όπως μου έμαθες πάντα να κάνω. Ένας άνθρωπος που με έμαθε αγάπη αδερφική τι θα πει. Στην ουσία της & απο επιλογή. Όχι τυχαία, ποτέ τυχαία.
Τις σκοτεινές, ανελέητες μέρες που η πίστη χάθηκε ήσουν εκεί, δίπλα μου, ανάμεσα σε εμένα και στον πόνο της απουσίας για να μου θυμίσεις ο,τι με κόπο απέκτησα. Ανάμεσα σε μένα και στην ακατάπαυστη οδύνη, τη φύσει μελαγχολία, την επιταγή της απόλυτης φυγής απο το είναι το πολύ εσωτερικό που ασυνείδητα ή μη πολέμησες για να αγγίξεις με τα μάτια της ψυχής σου. Και το άγγιξες ή καλύτερα το κατέκτησες σε μια στιγμή για μια ζωή.
Η σκέψη μου μαζί σου ποδήλατο
Η ψυχή μου μαζί σου ποιήμα ερωτικά αναγκαίο
Η ζωή μου μαζί σου ζωγραφιά ενός γνήσιου μποεμ καλλιτέχνη
Για την απο καρδιάς αδερφή μου
Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου