Να πώ την καλημέρα μου στον πιο όμορφο μήνα που τόσο καιρό τον προσμένω. Γλυκέ μου Νοέμβρη...
Μιας και αυτό πονάει, κυριεύει, κατευθύνει και ορίζει ζωές και ιδιαίτερα τη δική σου τριβελίζει και το δικό μου ταπεινό μυαλουδάκι αραιά και που. Μοναξιά. Ποιός φοβάται να είναι μόνος του; Πότε φοβάσαι τη μοναξιά; Και γιατί συμβαίνει εν τέλει αυτό; Μάζες ανθρώπων που φαινομενικά δεν επηρεάζεται η ζωή τους απο τέτοιου είδους αισθήματα είναι και τα μεγαλύτερα θύματα.
Εσύ που φοβάσαι να είσαι μόνος σου είσαι εκείνος ο άνθρωπος που τις ''κενές'' ώρες στα αστικά λεωφορεία αντί να ψάξεις να βρεις το λάθος φίλε μου στη ζωή σου στη ζωή γενικά γυρνάς το βλέμμα στο ρολόι να δείς πότε θα φτάσεις... Είσαι εκείνος που αποφάσισες μια μέρα πως η μοναξιά εκείνη η ισοπεδωτική γιατρεύεται απο παρέες μεγάλες, απο σχέσεις τυχαίες που αν ψάξεις λίγο πιο βαθιά το μόνο που μπορούν να σου προσφέρουν είναι να κρύψουν για λίγο τη τόσο μεγάλη μοναξιά σου. Μα δεν της δίνουν τέλος, αλλοιώνουν την όραση σου και σε πείθουν να κλείσεις ακόμη πιο δυνατά τα μάτια σου σε εκείνη. Μα & εσύ το ξέρεις, είναι εκεί και πάντα θα είναι. Θα είναι εκεί αν δε μάθεις μια μέρα να δίνεσαι. Μόνος σου νιώθεις γιατί δεν έχεις κάποιον μέσα σου. Αν είχες θα σε συνόδευε παντού. Θα ήταν πάντα εκεί να σε περιμένει, ποτέ δε θα έφευγε γιατί είναι σκέψη δική σου φυλακισμένη απο σένα για σένα. Είσαι μόνος σου γιατί δεν πάλεψες ποτέ να κάνεις ανθρώπους απλούς, καθημερινούς θησαυρούς δικούς σου πολύ προσωπικούς. Και δε μιλώ μόνο για τον έρωτα. Αυτό φίλε μου συμβαίνει σε κάθε επίπεδο. Δε προσπάθησες ποτέ σου να νικήσεις τη μοναξιά, γιατί αν είχες ανθρώπους δικούς σου ακόμη και όταν δε θα ήταν φυσικά εκεί θα τους είχες μέσα σου. Θα ήταν αόρατοι στους άλλους μα τόσο κοντά σε σένα. Θα σε ακολουθούσαν στις πιο κρυφές σου σκέψεις γιατί αν το σκεφτείς καλύτερα εσύ ο ίδιος θα τους έβαζες για να μη νιώθεις μόνος σου. Μα δεν το έκανες. Ναι η αλήθεια είναι πως στην προσπάθεια να τους βρείς τους ανθρώπους αυτούς θα κάνεις λάθη, θα προδωθείς, θα πονέσεις, θα κλάψεις μα μέσα απο όλα αυτά θα βγείς πίστεψε με νικητής. Θα γίνεις καλύτερος για να μπορέσεις μια μέρα να υποδεχτείς και εσύ στη ζωή σου έναν άνθρωπο του οποίου τη ζωή θα ορίσεις.
Για μένα εσύ που φοβάσαι να μείνεις μόνος σου κυριεύεσαι απο μια μεγαλύτερη φοβία. Φοβάσαι να δεθείς, να βρείς ένα άλλο εσύ που θα ορίζει τόσο πολύ τη ζωή σου. Ίσως γιατί δε ξέρεις αν μπορείς....Μα αν ποτέ δε παλέψεις δε θα μάθεις και ποτέ.
Θέλω να πω.. Μήν γεμίζεις τις ώρες σου με κενά ανούσια σ'αγαπώ. Η μοναξιά δε χάνεται έτσι. Θέλω να πω πως μόνος σου είσαι όταν είσαι με κόσμο πολύ που πέρα απο το όνομα σου δε ξέρει τίποτα άλλο. Που η αλήθεια σου είναι αυτό που δείχνεις... Γιατί φίλε μου καλέ δεν είσαι μόνος όταν κάποιος κοιτάξει λίγο πιο μέσα απο τη μάσκα που όλοι συχνά για προστασία φοράμε. Εκείνος είναι αυτός που μπορεί να βάλει τέλος στη μοναξιά σου. Όχι γιατί έχει το χάρισμα απλώς γιατί θέλει.. επιδιώκει και επιβάλλει ( ίσως γιατί ξέρει πως και εσύ ενδόμυχα τον έχεις ανάγκη) την παρουσία του. Μάθε λοιπόν πως η βουή δεν διώχνει τίποτα, καλύπτει μονάχα. Χαμήλωσε για λίγα τα φώτα, σβήσε για λίγο τον εγωισμό σου, άνοιξε τα μάτια σου και δές πως μόνος σου θα είσαι όταν τις ώρες εκείνες τις δύσκολες για σένα δεν ζεί ένας έστω άνθρωπος να πονά που εσύ χάνεις ένα απο τα δάκρυα σου. Και χάνει και αυτός για να κάνει παρέα στη τόση σου τη μοναξιά.
Μάθε κάτι ακόμα λοιπόν.. Μείνε για όσο χρειαστεί σε ένα δωμάτιο με ένα κρεβάτι και ένα γραφείο μέχρι να μπορείς να υποδεχτείς έναν άνθρωπο δικό σου.. Ίσως να περάσει καιρός.. Ίσως απλώς ξύπνα επιτέλους η μοναξιά είναι επιλογή για όποιον δεν έμαθε να αγαπά
Αν σε αγγίξει .....
Άσ'την να σε αγγίξει
θα της μοιάζεις
Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου